بیگانه وضعیم یا آشناییم

ما نیستیم اوست او نیست ماییم

پنهانتر از بو در ساز رنگیم

عریانتر از رنگ زیر قباییم

پیدا نگشتیم خود را چه پوشیم

پنهان نبودیم تا وا نماییم

پیش که نالیم داد از که خواهیم

عمریست با خوبش از خود جداییم

هر سو گذشتیم پیدا نگشتیم

رفتار عمریم بی نفش پاییم

این کعبه و دیر تا حشر باقیست

ما یک دو دم بیش دیگر کجاییم

تنگی فشرده ست صحرای امکان

راهی نداربم دل می گشاییم

نفی دویی بود علم تعین

تا خاک گشتیم گفتیم لاییم

فکر دویی چیست ما و تویی کیست

آیینه ای نیست ما خود نماییم

سیر دو عالم کردیم لیکن

جایی نرفتیم کز خود برآییم

گر بحر جوشید، ور قطره بالید

ما را نفهمید جز ما که ماییم

اظهار هر چند غیر از عرق نیست

در پیش بیدل آب بقاییم